Treinen

Een zwartwit fotootje met kartelrandjes. Niks digitaal, maar vlijmscherp. Portret van twee jongetjes op en in een trapauto. Op de achtergrond een van de havens van Amsterdam. De toenmalige Houthaven?

We schrijven het midden van de jaren vijftig. De wederopbouw is in volle gang. Het jongetje heet Leendert. De trapauto is van hem. Het kereltje dat er – voor de foto – op mag zitten heet Arie. Dat ben ik.

Hoe komt een jongetje van een jaar of acht uit de Achterhoek in de hoofdstad? Het antwoord is simpel: met de trein. En wat voor een trein! Puffend en blazend staat de indrukwekkende stoomlocomotief voor het stationsgebouw in Ruurlo. Mijn eerste treinreis gaat beginnen. Een week lang logeren bij mensen in Amsterdam, die ik helemaal niet ken. En zij mij niet. Om met Mark Rutte te spreken: ‘Ik heb geen actieve herinnering aan die week.’ Ik weet echter nog wel hoe keihard de banken in de coupé waren.

De ontwikkelingen gingen snel. Een jaar of wat later verscheen de Blauwe Engel op de rails. Een wonder van moderne techniek en vormgeving.

niewsgierig naar de rest van de column. Klik hier en word abonnee.